Time Travelled — almost 3 years

A letter from March 3rd, 2020

Mar 03, 2020 Mar 03, 2023

Epilogue

Peaceful right?

Dear FutureMe, Minął rok a ja ciagle czuje se jeszcze się nie uporalam z rozstaniem. Nie wiem za czym tesknie. Chyba za zrozumieniem, żartami i pięknym czasem, jaki mieliśmy razem. To był najpiękniejszy okres mojego życia. Kazdego dnia przepełniało mnie szczęście. Ciagle sobie o nim przypominałam jak o nowym prezencie na urodziny. Pracuje w centrum psychologicznym. Chodzę na terapie. Kazdego dnia odczuwam coraz większa pustkę i brak sensu tego co robię, staram cieszyć się z małych rzeczy. Ale nie zawsze się udaje. Ada czyta najlepiej w całej grupie. Jestem z niej taka dumna. Ma 7 lat i jest moim szczęściem. Lubie spędzać z nia czas w domu. Kochamy się najmocniej na świecie. Paulina mieszka u mojej mamy. Szymon po staremu. Nie wiem co napisać. Ciężko myśleć mi o przyszłości. Przyszła ja - czekaj cierpliwie na to, co i kogo może przynieść los. Mam nadzieje, ze bycie tutaj teraz nauczy cie czegoś na przyszłość. Do mojego przyszłego męża - jesteś szczęściarzem. Proszę, pamiętaj o tym jakie szczęście mamy, ze na siebie trafiliśmy. Do zobaczenia w 2023 Olga

Epilogue

about 2 years later

Płakałam...

Itsl cztcjyąa tne. Amipałs og jka ęmpati,ma. .
Nic niłzmeio eni ęis. .

This user has written an update to this letter.To see what they wrote, please


Load more comments

Sign in to FutureMe

or use your email address

Don't know your password? Sign in with an email link instead.

By signing in to FutureMe you agree to the Terms of use.

Create an account

or use your email address

You will receive a confirmation email

By signing in to FutureMe you agree to the Terms of use.

Share this FutureMe letter

Copy the link to your clipboard:

Or share directly via social media:

Why is this inappropriate?